ပန္းသက္တမ္း

ေၾကြက်ခဲ့ရင္

ေျမခမွာမို႕ ....

ေျခြခ်အလွဆင္ခဲ့ရင္ 

ဘဝင္မက်ေပမဲ့

အဆင္သင့္ေအာင္

ေနပါ့မယ္ ....

ပန္းခြါညိဳ

ႏွင္းရည္ေသာက္ပန္း

တင့္တယ္လန္းသည္

ျမင္သူျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာတည္း.....

ေနညိဳခ်ိန္

ေနညိဳခ်ိန္အလြမ္းဟာ

ပံုမွန္အခ်ိန္ေတြထက္ပိုကဲေနတတ္တယ္

တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြါသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕

ေနာက္ေက်ာကိုေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ထိုင္ၾကည္႕ေနရသလိုပါပဲ

ေၾကကြဲေစတဲ့အလြမ္း

ဝမ္းနည္းေစတဲ့အလြမ္း

ႏႈတ္ဆက္တဲ့အလြမ္း

ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္လို႕မရေတာ့တဲ့အလြမ္း 

အလြမ္းေတြေပါင္းဆံုေစတဲ့

ေနညိဳခ်ိန္အလြမ္း .....

ပ်ံသန္းျခင္း

လက္လွမ္းမမွီ

ကမ္းမမည္တဲ့

ဟိုး .... အေဝးႀကီးကိုေရာက္ဖို႕....

ၿပီးေတာ့
မင္းနဲ႕အေဝးႀကီးေဝးဖို႕ ....

ငါ့ရဲ႕
ေတာင္ပံေတြျဖန္႕

ေလဟုန္နဲ႕အတူ ဆန္တက္
ေလျပင္းနဲ႕လိုက္ပါပ်ံသန္းလို႕ ...

တတ္ႏိုင္သေလာက္

ငါ ထြက္ သြား ပါ ရ ေစ ....

တြဲလက္မ်ား

တြဲေခၚဖို႕

ဆြဲေခၚဖို႕

ေနာက္ခ်န္မေနခဲ့ေစဖို႕

လဲက်မေနေစဖို႕

နံေဘးမွာအတူတူလိုက္ပါေစဖို႕

ကူညီသမႈနဲ႕

ေႏြးေထြးစြာကမ္းလင့္တတ္တဲ့

လက္အစံု ....

ႏႈတ္ဆက္ျခင္း

ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕အစ
ေနေရာင္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ
မဂၤလာနံနက္ခင္းပါလို႕

ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္ .....

အစျပဳတိုင္းမွာ
ႏႈတ္ဆက္ၾကသလို
အဆံုးသတ္တိုင္းမွာလည္း
ႏႈတ္ဆက္ၾကတာပါပဲ.....

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕ခြဲခြါတာရွိသလို
ဝမ္းနည္းစြာနဲ႕ေက်ာခိုင္းခဲ့ၾကတာေတြလည္းဒုနဲ႕ေဒး
တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ႏႈတ္ဆက္ျခင္းေတြမွာ

အခ်စ္ပါသလို
အမုန္းလည္းမရွားပါဘူး .....

လူသားတိုင္း
နံနက္ခင္းမွာမဂၤလာရွိစြာေတြ႕ဆံုၾကသလို

မဂၤလာရွိစြာခြဲခြါႏိုင္ၾကပါေစ ......

အိမ္

ဝါးလံုးကိုအိမ္တိုင္ထူ

ဝါးထရံကာ ၊ဝါးကပ္မိုး
ဝါးကိုၾကမ္းခင္းပါလို႕
ဝါးရြက္နဲ႕အလွဆင္

ဝါးပင္နဲ႕တံတိုင္းခတ္
ျမင္ေလးတိုင္းစိမ္းႏြဲ႕ပါတဲ့

တို႕မ်ားဝါးအိမ္ ....

ရာသီခ်ိန္

တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႕
သက္တမ္းေတြ
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းကုန္ဆံုးလာေလတိုင္း ....

ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးရဲ႕ေအာက္

တိမ္မွ်င္တန္းျဖဴျဖဴေတြေရွ႕ေမွာက္

ေတာတန္းစိမ္းစိမ္းေတြဝန္းရံခေနတဲ့
လယ္ေတာေတြရဲ႕ရာသီခ်ိန္ကို

ရင္သပ္ရႈျမင္ခံစားဖို႕
ကိုယ့္မွာအခြင့္

ဘယ္ေလာက္မ်ားက်န္ပါလိမ့္ .....

ၾကယ္စင္မ်ား

ေကာင္းကင္မွာ

ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြဟာ
လင္းတစ္ဝက္ ၊ လက္တစ္ခ်က္နဲ႕

ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ရွိလွတယ္
လမင္းႀကီးသာမရွိခဲ့ရင္ေပါ့ .....

ခုေတာ့

နံနက္အလင္းေအာက္မွာ

ေတာက္ပစြာလွပေနတဲ့

ၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကို

ဖမ္းမိခဲ့တယ္ ....

အစစ္မဟုတ္ေပမဲ့
ဖန္တီးမႈၾကယ္ေလးေတြအျဖစ္

သူတို႕

အလွပဆံုးလင္းလက္ေနခဲ့တယ္ ....